تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
مردم معمولا میگن خدایا شکرت یا میگن شکر خدا. یا وقتی از کلمه «حمد» استفاده میکنن میگن: «الحمدلله». ما هم وقتی اونو توی فارسی ترجمه میکنیم هم حمد و هم شکر رو ،به یک معنا ترجمه میکنیم و مثلا میگیم الحمدلله یعنی شکر خدا. یا مثلا شکراً لله رو ترجمه میکنیم شکر خدا! اما جالبه که بدونین یه تفاوت خیلی ریز توی این دوتا کلمه،یعنی «حمد» و «شکر» وجود داره.حمد یعنی اینکه سپاس خدا رو به همون اندازه ای که لایق و شایسته ی اون هست بجا بیاری.یعنی اینکه شکر خدا رو همون جوری که بهت لطف کرده و انواع و اقسام نعمت ها رو بهت داده و حتی لطف و محبت هایی در حقت کرده که خودتم ازشون خبر نداری به جا بیاری.
اما شکر یعنی:
اینکه خدا رو به اندازه ای که در توانت هست، مورد سپاس قرار بدی.یعنی هرقدری که به فکرت میرسه و اون نعمت هایی که به ذهنت میرسه که خدا بهت داده و در حد توانایی جسمی و زبانی و فکریت، خدا رو مورد سپاس و شکر قرار بدی.
خب حالا آیا کسی پیدا میشه که بتونه «خدا رو در حد خدایی خودش» مورد سپاس قرار بده؟ نه. هیچکس نمیتونه . چون خدا وجودی بی نهایت هست با کرامت و لطف و محبت هایی بی نهایت و ازطرفی انسان موجودی محدود هست و ضعیف. بنابراین نمیتونه خدا رو در حد خدایی خودش شکر کنه.
لذا توی قرآن هیچ جا از انسان خواسته نشده که حمد خدا رو بجا بیاره چون انسان قادر بر این کار نیست اما در عوض از انسان خواسته شده که شکر خدا رو بجا بیاره(یا مستقیما یا غیر مستقیم). مثلا خدا توی قرآن میگه: «ْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ »ابراهیم-7 یعنی:«اگر شکر کنید حتما(نعمت را)بر شما زیاد میکنم.». توی آیه نگفته اگه حمد خدا رو به جا بیارید بلکه گفته اگه شکر خدا رو به جا بیارید....
چون کسی نمیتونه حمد خدا رو به جا بیاره مگه به زبون.
خدا هم همین شکر رو از مسلمونها خواسته نه حمد رو.
والسلام علی من اتبع الهدی
نظرات شما عزیزان:
